فقط گریه برای شاه تشنه لبان کافی نیست
درک قیامش سبب عزت و جاه و تمکین است.
حسین (ع) کشته راه عقیده و اعتقاد است وخون می دهد تا معاد در جان انسانها مسجل شود.
امام حسین علیه السلام می گویند:
و همانا بهشت وعده حق است و جهنم و دوزخ وعده صادق الهی است و قیامت بدون شک می آید.
و خدا بر می انگیزاند همه آدمیان خفته درخاک را...
من خروج کردم.انگیزه خروج من به قصد آشوب ایجاد کردن وقدرت طلبی نمی باشد.
اگر من خروج کردم من می بینم که یزید که خود را خلیفة رسول الله نامیده در حالی که او شارب الخمر بوده است به خود این نام را داده. حسین (ع) می گوید فاتحه اسلام را بخوانید اگر یزیدی بخواهد در جایگاهش بنشیند.حسین(ع) می گوید فاتحه این دین را من می خوانم که یزید خود را خلیفه آن بخواند.
منِ حسین می خواهم معروف را در جامعه جایگزین کنم و منکروبطلان را برچینم.
و دکتر شریعتی می گوید:
فتوای حسین این است: آری! در نتوانستن نیز بایستن هست.
توانستن یا نتوانستن،تنهایی با جمعیت، فقط شکل و چگونگی انجام مسئولیت را تعیین می کند، نه وجود آن را.
آسمان گوید حسین هر کهکشان گوید حسین/ دیده گریان حضرت صاحب زمان گوید حسین
خاک میگوید حسین افلاک میگوید حسین / باره مشک ساقی غمناک میگوید حسین
جان میگوید حسین بی جان میگوید حسین / ساقی غم دیده لب تشنگان گوید حسین
خون میگوید حسین مجنون میگوید حسین / ساقی بی مشک و دست محزون میگوید حسین
یاس میگوید حسین احساس میگوید حسین / ساقی لب تشنگان عباس میگوید حسین
مست میگوید حسین سرمست میگوید حسین / ساقی کرب بلا تا هست میگوید حسین
تیر میگوید حسین شمشیر میگوید حسین / کودک لب تشنه بی شیر میگوید حسین
آب میگوید حسین مهتاب میگوید حسین / زاده ام البنین بی تاب میگوید حسین
